odcieni. Sergiusz Nikołajewicz stracił wiele lat na wynalezienie przyrządu, który pozwala mu

  • Franciszek

odcieni. Sergiusz Nikołajewicz stracił wiele lat na wynalezienie przyrządu, który pozwala mu

07 August 2022 by Franciszek

rozróżniać i analizować tę aurę. – I co to za aura? – spytała Polina, nie decydując się na razie skierować rozmowy znów na Berdyczowskiego. – Sergiusza Nikolajewicza nade wszystko zajmuje emanacja moralności. – Korowin uśmiechnął się, ale nie drwiąco, raczej dobrodusznie. – Jakieś cenne, pomarańczowe promienie, po których można rozpoznać duchową szlachetność i dobre serce. Lampe zapewnia, że jeśli nauczymy się widzieć taką emanację, to źli ludzie na świecie nie będą mieli żadnego wyjścia, nie pozostanie im nic innego, jak tylko rozwijać w sobie promieniowanie pomarańczowego widma. – Ależ to zupełnie wyjątkowy człowiek! – stanowczo oświadczył gość doktora Korowina. – Koniecznie muszę go zobaczyć. Niech mnie zbada na okoliczność pomarańczowej emanacji! Doktor wyjął z kieszonki zegarek. – No, badać pani Lampe raczej nie będzie. Po pierwsze, nie przepada za kobietami, po drugie, ma ścisły rozkład zajęć. Obecnie, jeśli się nie mylę, jest pora doświadczeń. Chce pani zobaczyć? Tym bardziej że to tuż obok. Oto on, siódmy pawilon. – Bardzo chcę! – Dobrze, spełnię pani prośbę. A potem pani spełni moją, zgoda? – Oczy Korowina błysnęły chytrze. – Jaką? – Powiem później – roześmiał się Donat Sawwicz. – Niech się pani nie boi, niczego strasznego od pani nie zażądam. Podchodzili już do ładnego piętrowego domku w alpejskim stylu – z bierwion, z szerokimi schodami i rzeźbionym kominem na pochyłym dachu. U drzwi nie było ani kołatki, ani dzwonka elektrycznego, ani dzwoneczka. Najdziwniejszy zaś ze wszystkiego wydał się Polinie Andriejewnie brak klamki – nie wiadomo, jak się takie drzwi otwiera. Doktor wyjaśnił: – Sergiusz Nikołajewicz żyje wedle zasady: „Obcych mi nie trzeba, a swoim jestem zawsze rad”. Czyli nieznajomy za nic się tutaj nie dostuka, za to swoi, znający tajemnicę, mogą wchodzić zwyczajnie, bez uprzedzenia. Nacisnął niepozorny guziczek z boku i drzwi rozsunęły się sprężyście. – Wspaniale! – zachwyciła się pani Lisicyna, wchodząc do sieni. – Na lewo drzwi do sypialni, na prawo do laboratorium. Schody prowadzą na piętro, tam mieści się obserwatorium, gdzie tymczasowo zamieszkała ofiara mistyki, pan Berdyczowski. Czyli my musimy na prawo. Oświetlenie pracowni było niezwykłe: przy ścianie, gdzie stał stół, cały zastawiony przyborami niepojętego przeznaczenia, paliło się wyjątkowo jasne światło elektryczne, ale długi metalowy kołpak nie dawał mu się rozproszyć, toteż pozostałe części dość obszernego pomieszczenia tonęły w gęstym mroku. Chaos w pokoju panował taki, jakby nie powstał sam z siebie, lecz zaprowadzono go celowo. Na podłodze walały się książki, flaszki, skrawki papieru, kilka kwadratów starannie wyciętej darni, jakieś kamienie. Sam fizyk, maleńki człowieczek z potarganymi włosami, siedział przy lampie na krześle. Jedyny fotel zajmowała wielka kupa szmat, tak że nowo przybyli zupełnie nie mieli gdzie przysiąść. – Tak, tak – obejrzawszy się, powiedział Lampe, zamiast się przywitać. – Po co? Popatrzył na nieznajomą damę, skrzywił się. Powtórzył: – Po co? Korowin podprowadził swoją towarzyszkę bliżej. – Proszę, pani Lisicyna wyraziła chęć poznania pana. Chciałaby znać spektrum swojej emanacji. Proszę spojrzeć na nią przez swoje cudowne okulary. No jak, znajdzie pan pomarańczowe promieniowanie? Fizyk zaczął bełkotać coś niezrozumiałego, co jednak najwyraźniej wyrażało niezadowolenie.

Posted in: Bez kategorii Tagged: introwertyk kto to, odżywka do paznokci pod hybryde, sefora rzeszów,

Najczęściej czytane:

pomoc.

Wstał z fotela. Podszedł do okna. Laura ucieleśnia marzenia każdego mężczyzny. Spędzi tu długi czas i będzie go wodzić na pokuszenie. ... [Read more...]

przywieźliście! Jesteście wszyscy opaleni na brąz. W piątek kolacja

będzie dopiero o dziewiątej. Wynająłem też miejscowy świetny zespół, który później zagra nam do tańca. – Już nie możemy się doczekać – odrzekł Theo. ... [Read more...]

Uśmiechnęła się triumfalnie do córki.

– No, zrobione. Zerknęła na zegarek, świadoma tego, że wszystko idzie jej bardzo wolno. No tak, Richard ze swoją asystentką powinien pojawić się za ... [Read more...]

Polecamy rowniez:


1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 Następne »

Copyright © 2020 bsc.opole.pl

WordPress Theme by ThemeTaste